Standing Orders Rogers Rangers

Artykuł pochodzi ze strzelec.net.pl (dostęp 10 IX 2012)

Standing Orders – czyli XVIII-wieczne zasady bycia dobrym partyzantem.

W roku 1757, w trakcie brytyjskiej wojny z Indianami i Francuzami, toczącej się na kontynencie amerykańskim, major Robert Rogers opracował 28 zasad, którymi mieli kierować się w działaniu jego Rangersi – elitarny oddział, wykonujący skomplikowane zadania w oderwaniu od wojsk własnych, prowadząc je w wyjątkowo trudnych warunkach. Oddział Rogersa stał się zalążkiem jednostki wojsk amerykańskich, którą obecnie znamy pod nazwą The 75-th US Army Rangers Regiment (75. pułk Rangersów). Elita amerykańskiej lekkiej piechoty, zdolnej wykonywać każde zadanie bojowe w dowolnym miejscu na świecie, łącznie ze wspieraniem operacji sił specjalnych. Standing Orders obowiązują Rangersów w zmienionej nieco formie do dnia dzisiejszego. Rangersi Rogersa prowadzili działania, jakie dzisiaj nazwalibyśmy nieregularnymi, bądź partyzanckimi.

1. All Rangers are subject to the rules of war.

Pierwsza zasada stanowi o tym, że każdy Ranger musi stosować “rules of war” – zasady prowadzenia wojny. 

Innymi słowy, Ranger ma stosować się do przyjętych w jego oddziale procedur działania. Procedury te opracowane zostały na podstawie krwawych doświadczeń bojowych, podpatrywania tubylców oraz praktyki bojowej “dzikich”, która stała w sprzeczności z ówczesnymi sposobami prowadzenia wojny. Jak każda płaszczyzna życia, także wojna musiała być dla europejczyków oparta o zasady fair play oraz kodeks gentlemena. W punkcie tym warto zaakcentować słowo “all” – każdy Ranger, niezależnie od posiadanego stopnia, musiał stosować się do tych zasad…

2. In a small group, march in single file with enough space between so that one shot can’t pass through one man and kill a second.

W trakcie marszu poruszaj się w pojedynczej kolumnie, zachowując odpowiedni odstęp między sobą, tak by jeden strzał nie był w stanie przeszyć dwóch ludzi. 

Zasada utrzymania właściwego odstępu między członkami danego poddziału, jest podstawą, którą wpaja się żołnierzom od pierwszych chwil nauczania taktyki.

3. Marching over soft ground should be done abreast, making tracking difficult. At night, keep half your force awake while half sleeps.

Marsz przez miękki grunt powinien być wykonywany w tyralierze („ramię w ramię”), utrudniając śledzenie. Pododdział rozstawiony w taki sposób, by Rangersi poruszali się jeden obok drugiego (a nie jeden za drugim) pozostawia więcej śladów, bo tylu ilu jest jego członków, lecz są to ślady bardziej delikatne, niż w przypadku ruchu w kolumnie, gdzie wydeptuje się ścieżkę. Z pewnością takie ustawienie Rangersów miał na myśli Rogers, gdy analizował pokonywanie przez nich grząskiego terenu, w który pozostawia się głęboki ślad…

Drugie zdanie odnosi się do zasady, że w nocy należy utrzymywać stan gotowości pododdziału na poziomie 50%. Jest to dość wysoki poziom gotowości, nawet jak na dzisiejsze standardy, jaki w XVIII wieku przyjęli Rangersi. Zwykle wystarczającym poziomem jest 33% (czyli 1/3 sił). Należy jednak pamiętać, że Rangersi często wykonywali zadania za liniami wroga, będąc narażonymi na kontakt z przeciwnikiem dosłownie w każdej chwili…

4. Before reaching your destination, send one or two men forward to scout the area and avoid traps.

Przed dotarciem do punktu docelowego, należy wysłać na przód dwóch zwiadowców, celem rozpoznania rejonu i uniknięcia zasadzki. 

Pododdział Rangersów zawsze narażony był na najniebezpieczniejszą formę kontaktu z przeciwnikiem, czyli zasadzkę. Na płaszczyźnie tych doświadczeń zrodziła się kolejna, podstawowa zasada prowadzenia działań taktycznych – zachowanie ubezpieczenie i stosowanie jego aktywnych form, nawet w przypadku działania małego zespołu. Kolejną zasadą stosowaną do dnia dzisiejszego przez Rangersów jest działanie w tzw “buddy-team`ie”. Zasadność użycia “dwójki” (pary) w różnych sytuacjach taktycznych jest oczywista…

5. If prisoners are taken, keep them separate and question them individually.

W przypadku wzięcia jeńców, należy trzymać ich oddzielnie i przesłuchiwać pojedynczo. 

Jednym z podstawowych zadań Rangersów było zdobywanie informacji, a najlepszym ich źródłem był tzw „język”, czyli jeniec. Nie można było dopuścić do tego, aby jeńcy ustalili między sobą wspólną wersję, którą później przedstawili Rangersom twierdząc, że jest prawdziwą.

6. Marching in groups of three or four hundred should be done in three separate columns, within support distance, with a point and rear guard.

Marsz w grupach 300, 400 osobowych, powinien być dokonywany z podziałem na 3 kolumny, z zachowaniem uszykowania zapewniającego wsparcie ogniowe między kolumnami oraz z utrzymaniem ubezpieczeń przednich i tylnych.

Rangersi musieli umieć działań elastycznie, zarówno w małych pododdziałach wielkości plutonów, jak i większych, kompanii czy batalionów. Także w trakcie tego typu działań, nawet gdy były to tylko przemieszczenia, stosowano się do odpowiedniej taktyki, która zawsze stwarzać miała możliwość wykonania manewru i operowania ogniem.

7. When attacked, fall or squat down to receive fire and rise to deliver. Keep your flanks as strong as the enemy’s flanking force, and if retreat is necessary, maintain the retreat fire drill.

W trakcie ataku, reagując na ogień przeciwnika zalegnij bądź ukucnij, powstań by ogniem odpowiedzieć. Utrzymuj swoje flanki tak samo silne jak flanki przeciwnika, a w przypadku gdy konieczne jest przejście do odwrotu, zachowaj w jego trakcie odpowiedni reżim prowadzenia ognia do przeciwnika.

Zasada ukrycia się przed ogniem przeciwnika była w tamtych czasach nowatorska. Wojnę prowadziły stojące naprzeciwko siebie kolumny żołnierzy, strzelających salwami w stojącą dumnie naprzeciwko nich taką samą kolumnę, odzianą jedynie w mundury innego koloru. Rogers wprowadził zasadę wykonania odpowiedniej do warunków reakcji na kontakt ogniowy. Ówczesna broń pozwalała jednak dawać strzał (w zasadzie być ładowaną) jedynie w pozycji stojącej…

W punkcie 7 mowa jest również o utrzymaniu równowagi sił na flankach oraz prowadzeniu odwrotu w sposób nie chaotyczny, lecz nadal skoordynowany z procesem oddziaływania ogniowego na przeciwnika. Wyraźnie widać zatem, jak dużą wagę zaczęto przywiązywać do odpowiedniego łączenia siły ognia pododdziału, z możliwością wykonywania manewrów.

8. When chasing an enemy, keep your flanks strong, and prevent them from gaining high ground where they could turn and fight.

Ścigając przeciwnika, utrzymuj swoje skrzydła silne i nie pozwól przeciwnikowi by zdobywał wzniesienia terenowe, skąd mógłby zawrócić i podjąć walkę.

Z zasady tej wynika, że będąc przeciwnikiem Rangersów należało się liczyć z koniecznością stawienia im czoła i walki do ostatniego żołnierza. Nawet rozpoczęcie odwrotu i ustąpienie pola, nie dawało gwarancji zaprzestania walki. Rangersi wykonując zadanie bojowe starali się uprzedzić manewr przeciwnika. Działanie takie jest domeną dobrych i skutecznych dowódców, którzy analizują sytuację na polu walki i starają się zawsze być o krok przed przeciwnikiem.

9. When retreating, the rank facing the enemy must fire and retreat through the second rank, thus causing the enemy to advance into constant fire.

W trakcie odwrotu, część pododdziału musi strzelać, a następnie wycofać się za zespół tworzący drugą linię, tak by cały czas oddziaływać ogniem na przeciwnika.. 

Zasada ta określa sposób zrywania kontaktu bojowego z przeciwnikiem i w pełni oddaje znaczenie łączenia ognia i manewru w skuteczny system walki lekkiej piechoty. „Rwanie” kontaktu ogniowego przez piechotę z przeciwnikiem w dzisiejszych czasach polega dokładnie na tym samym. Część pododdziału strzela, w trakcie gdy pozostali wykonują „skok” w tył …

10. If the enemy is far superior, the whole squad must disperse and meet again at a designated location. This scatters the pursuit and allows for organized resistance.

Jeżeli przeciwnik okazuje się zdecydowanie silniejszy, cały pododdział musi rozdzielić się, a następnie spotkać w wyznaczonym miejscu. Rozprasza to pościg i umożliwia organizacje oporu.

Niniejszy punkt oddaje sedno działań nieregularnych – nie podejmuje się walki z silniejszym, a jego wysiłki muszą trafiać w próżnię. Dla skutecznego prowadzenia tego typu działań, dowódcy na różnych szczeblach muszą przywiązywać szczególną wagę do planowania, m.in. w zakresie wyznaczenia punktów zbornych dla danej trasy marszu.

11. If attacked from the rear, the ranks reverse order, so the rear rank now becomes the front. If attacked from the flank, the opposite flank now serves as the rear rank.

W razie ataku z tyłu, zespoły odwracają swoją kolejność, tak że tylny zespół staje się przednim. W razie ataku z flanki, przeciwna flanka staje się zespołem dalszym dla kierunku kontaktu.

Opisana zasada wskazuje, że szyki stosowane przez Rangersów umożliwiały im automatyczne dostosowanie się do sytuacji na polu walki, także w zakresie reakcji całego pododdziału na kontakt bojowy. Standardowa procedura operacyjna (zgodnie ze współczesnym nazewnictwem) jaką stanowi Standing Order, już z założenia przewidywała jak ma postępować cały pododdział w sytuacji gdy otrzymuje ogień z dowolnego kierunku. Jedynie taka praktyka, zarówno 260 lat temu, jak i dziś, daje szansę szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi przeciwnikowi na podjęty przez niego ostrzał.

12. If a rally is used after a retreat, make it on the high ground to slow the enemy advance.

W razie bycia ściganym po wykonaniu odwrotu, należy wykorzystywać wzniesienia, by spowolnić postępy przeciwnika.

Rangersi wykorzystywali zasadę „niech ziemia walczy za nas”. Starali się maksymalnie wykorzystać teren, na którym przyszło im działać. Zdolność korzystania z walorów terenu zawsze była i pozostanie istotnym aspektem działania piechoty.

13. When laying in ambuscade, wait for the enemy to get close enough that your fire will be doubly frightening, and after firing, the enemy can be rushed with hatchets.

Leżąc w zasadzce, czekaj aż przeciwnik zbliży się na tyle, by twój strzał był podwójnie przerażający, a po daniu salwy przeciwnik pozostał w zasięgu toporków.

Zasada chyba nie wymagając specjalnej interpretacji… Dopuszczenie przeciwnika na bliską odległość musiało być dyktowane ograniczonym zasięgiem efektywnym ówczesnej broni i koniecznością przejścia od ostrzału do walki wręcz. Organizując tzw „bliskie zasadzki”, Rangersi musieli stosować idealne maskowanie. Z pewnością trudnym zadaniem było wielogodzinne oczekiwanie w bezruchu, w ukryciu na nadejście przeciwnika, a następnie konieczność wykonania zrywu i przejścia do ataku wręcz.

14. At a campsite, the sentries should be posted at a distance to protect the camp without revealing its location. Each sentry will consist of 6 men with two constantly awake at a time.

W miejscu obozowania, warty powinny być wystawione z zachowaniem odległości, by strzec obóz bez zdradzania swojego rozmieszczenia. Każda z wart składa się z 6 ludzi, z których czuwa zawsze dwóch z nich.

Z zachowaniem tej zasady, ubezpieczenie Ragnersów musiało byś skuteczne. Fakt rozmieszczenia wart w odległości od obozu pozwalał uniknąć zaskoczenia i zwiększał strefę bezpieczeństwa wokół obozu. Stałe określenie składu poszczególnych „wartowni” i organizowanie ich reżimu pracy bez konieczności zasilania załogi osobami trzecimi, powodował zmniejszenie ruchu i zamieszania na posterunkach. Rozmieszczenie takich punktów ubezpieczenia musiało być przemyślane, tak by ich sektory odpowiedzialności zazębiały się, nie pozostawiając luk, przez które mógł się prześlizgnąć przeciwnik. Wszystko to powodowało, że wokół obozu Rangersów permanentnie czuwała najskuteczniejsza forma ubezpieczenia – warta, którą aby w ogóle móc próbować oszukać, należało najpierw zlokalizować.

15. The entire detachment should be awake before dawn each morning as this is the usual time of enemy attack.

Cały oddział należy każdorazowo obudzić jeszcze przed świtem, gdyż jest to zwykle pora przeprowadzania ataku przez przeciwnika.

We współczesnych regulaminach i procedurach znaleźć można zapisy, że pododdział wykonujący zadania w takich warunkach, w których działali Rangersi, stawia się zawsze w 100% stan gotowości chwilę przed świtem, jak również przed zachodem słońca… Pora ta z różnych względów może być wyjątkowo sprzyjająca dla atakującego przeciwnika.

16. Upon discovering a superior enemy in the morning, you should wait until dark to attack, thus hiding your lack of numbers and using the night to aid your retreat.

W razie, gdy rano wykryje się silniejszego przeciwnika, należy czekać aż zapadnie zmrok, który zamaskuje twoje braki osobowe, a noc pozwoli przeprowadzić skryty odwrót.

Rozwiązanie opisane w niniejszej zasadzie daje szanse powodzenia ataku na silniejszego przeciwnika. Ranger potrafił unikać walki wówczas, gdy warunki mu nie sprzyjały. Potrafił także właściwie określić czas i miejsce swojego ataku, by zwiększyć szanse jego powodzenia. Rogers tworząc swoje zasady kierował się założeniem, że inicjatywa na polu walki ma zawsze pozostawać po stronie jego Rangersów.

17. Before leaving a camp, send out small parties to see if you have been observed during the night.

Przed opuszczeniem obozu, wyślij mały zespół w celu ustalenia, czy byłeś obserwowany w nocy.

Kolejna z zasad odnosząca się do stosowania aktywnych form ubezpieczenia. Rangersi bezustannie dążyli do pozyskiwania informacji na temat przeciwnika i podejmowanych przez niego działań. Posiadanie właściwych informacja było, jest i będzie podstawą do osiągnięcia sukcesu na polu walki, niezależnie od skali prowadzonych działań.

18. When stopping for water, place proper guards around the spot making sure the pathway you used is covered to avoid surprise from a following party.

W trakcie postoju na uzupełnienie wody, rozmieść dookoła odpowiednie ubezpieczenie, by mieć pewność, że trasa podejścia do punktu jest kryta, czym unikniesz zaskoczenia ze strony podążającego za tobą przeciwnika.

W ujęciu logistycznym, podstawą działania lekkiej piechoty są: po pierwsze amunicja, po drugie jeszcze więcej amunicji, po trzecie woda. Jak każda czynność, także jej uzupełnianie powinno odbywać się zgodnie ze sztuką i właściwą taktyką. Ponownie chodzi o zapewnienie odpowiedniego ubezpieczenia dla pododdziału. Uzupełnianie wody i zapasów mogło z łatwością przerodzić się w czynność, podczas której nastąpi ogólne rozluźnienie i obniżenie poziomu czujności. Należy pamiętać, że przeciwnik zna miejsca pozyskiwania wody tak samo jak Rangersi, jak również zna starą zasadę myśliwych, że najlepiej polować na zwierzynę przy wodopoju…

19. Avoid using regular river fords as these are often watched by the enemy.

Unikaj przepraw przez brody, gdyż są one często obserwowane przez przeciwnika.

Pomimo, że przytoczona zasada odnosi się jedynie do przepraw przez rzeki, zawarta w niej ogólna idea nawiązuje do tego, że Ranger powinien działać nieszablonowo i niestandardowo, tak by przeciwnik spodziewał się go w miejscu, w którym nigdy się on nie pojawi.

20. Avoid passing lakes too close to the edge, as the enemy could trap you against the water’s edge.

Unikaj pokonywania jezior zbyt blisko brzegów, gdzie przeciwnik może zastawić pułapkę wykorzystując twoje położenie na wodzie.

Ówcześnie, jedną z szybszych metod przemieszczania się stanowiły lekkie łodzie typu canoe użyte na szlakach wodnych. W Standing Orders znaleźć możemy kilka zasad normujących ten temat. Szlaki wodne były na tyle istotne, że musiały one pozostawać kontrolowane przez przeciwnika, co w dalszej konsekwencji wiązało się z zagrożeniem zasadzek zlokalizowanych wzdłuż linii brzegowych.

21. If an enemy is following your rear, circle back and attack him along the same path.

Jeżeli przeciwnik podąża za tobą, zatocz krąg, wychodząc na jego tyły zaatakuj go na tej samej ścieżce.

Manewr znany współcześnie jako „haczyk”, stosowany z identycznym założeniem, jak ten przedstawiony przez Roberta Rogersa. Umiejętny manewr, przejęcie inicjatywny oraz wybór czasu i miejsca nawiązania kontaktu z przeciwnikiem, to czynniki decydujące o sukcesie w walce lekkiej piechoty.

22. When returning from a scout, use a different path as the enemy may have seen you leave and will wait for your return to attack when you’re tired.

Wracając z rozpoznania użyj innej ścieżki, gdyż przeciwnik mógł widzieć twoje wyjście i czekać na twój powrót, by zaatakować gdy jesteś zmęczony.

Działanie taktyczne musi być właściwie zaplanowane od pierwszej do ostatniej minuty jego trwania. Powrót do bazy wymagał od Rangersów zachowania takiej samej czujności, jak kluczowe elementy ich operacji i musiał być tak samo starannie zaplanowany, także w kontekście marszruty i ciągłego mylenia przeciwnika. Również w tym przykładzie widać, że oddział Rangersów nie mógł działać rutynowo i schematycznie.

23. When following an enemy force, try not to use their path, but rather plan to cut them off and ambush them at a narrow place or when they least expect it.

Śledząc siły przeciwnika, nie podążaj dokładnie przebytą przez nie drogą, lecz staraj się doprowadzić do odcięcia ich i zniszczenia w zasadzce w wąskim miejscu lub tam, gdzie się tego najmniej spodziewają.

Rangersi stosowali nowatorskie rozwiązania w taktyce i technice walki nie tylko by uchronić swój pododdział przed atakiem, ale również potrafili przekuć te zasady na techniki ofensywne.

24. When traveling by water, leave at night to avoid detection.

Podróżując wodą, wyruszaj w nocy by uniknąć wykrycia.

Zasada prosta i oczywista, nawiązująca do punktu nr 20. Oba zdania (20 i 24) stanowią o potrzebie ciągłego krycia pododdziału, także w warunkach przemieszczania go drogą wodną.

25. In rowing in a chain of boats, the one in front should keep contact with the one directly astern of it. This way they can help each other and the boats will not become lost in the night.

Podczas spływania kilkoma łodziami, jedna za drugą, członek załogi na dziobie, powinien bezustannie utrzymywać kontakt wzrokowy z łodzią naprzeciwko, z ostatnim, siedzącym na rufie. W ten sposób możliwe jest udzielenie wzajemnej pomocy i nierozdzielenie szyku łodzi w nocy.

Zasada ta odnosi się do zachowania bezpieczeństwa na wodzie oraz szeroko pojętej skuteczności działania Rangersów w każdych warunkach. Nawet podczas spływu działali oni tak, by móc udzielić sobie wsparcia, by nie łamać przyjętego szyku oraz by nie tracić czasu. Ich procedury działania obejmowały szerokie spektrum zadań i warunków z jakimi musieli się oni zmierzyć.

26. One man in each boat will be assigned to watch the shore for fires or movement.

W każdej łodzi, jeden z jej załogi jest wyznaczony to obserwacji brzegu na okoliczność strzałów/ognia i ruchu.

Zasada ta stanowi uzupełnienie reguły nr 20 (unikanie brzegów) oraz wszystkich pozostałych odnoszących się do działania na wodzie. Odnosi się do zachowania ciągłego ubezpieczenia. Jeden, wyznaczony człowiek, miał skupiać się tylko i wyłącznie na obserwacji otoczenia potencjalnie kryjącego zagrożenie. Wskazuje to, że Rangersi rozumieli, jak ważne jest ciągłe zabezpieczenie działań swoich pododdziałów i że potrafili dobrze i efektywnie organizować pracę w grupie.

27. If you are preparing an ambuscade near a river or lake, leave a force on the opposite side of the water so the enemy’s flight will lead them into your detachment.

Przygotowując zasadzkę blisko rzeki czy jeziora, pozostaw część swoich sił na przeciwległym brzegu, tak by uchodzący przeciwnik wpadł na twój pododdział.

Dobrze przygotowane zasadzki, polegają m.in. na tym, że nikt kto wszedł w tzw. „strefę śmierci” nie może z niej wyjść. Dawni Rangersi przyjęli to samo założenie także w przypadku ostrzeliwania przeciwnika poruszającego się łodziami, starając się uprzedzić jego manewr.

28. When locating an enemy party of undetermined strength, send out a small scouting party to watch them. It may take all day to decide on your attack or withdrawal, so signs and countersigns should be established to determine your friends in the dark.

Rozpoznając lokalizację nieznanych sił przeciwnika, wyślij mały patrol w celu obserwacji. Może to zając cały dzień by zdecydować o przeprowadzeniu ataku bądź odwrocie, należy więc ustalić hasło i odzew, by w ciemności móc odróżnić swoich.

Konieczność rozdzielenia sił zawsze wymaga ustalenia wariantów ich ponownego bezpiecznego połączenia. Standing Order stanowi o znakach i kontr-znakach. Zwykle przyjmuje się hasło i odzew, połączone niekiedy z dodatkowymi metodami szybkiej wzrokowej identyfikacji obcy – swój. Zasada 28 oddaje ideę działania niewielkich sił prowadzących rozpoznanie przeciwnika.

Rangersi wiedzieli, że nie można wygrać starcia, bitwy, a tym bardziej wojny, nie będąc w posiadaniu informacji o przeciwniku, terenie i szeroko pojętych warunkach działania.

29. If you are attacked in rough or flat ground, it is best to scatter as if in rout. At a pre-picked place you can turn, allowing the enemy to close. Fire closely, then counterattack with hatchets. Flankers could then attack the enemy and rout him in return.

Jeżeli jesteś atakowany w trudnym lub na płaskim terenie, najlepiej jest się rozproszyć jak na drodze. W wybranym punkcie możesz wykonać zwrot i pozwolić przeciwnikowi zbliżyć się. Strzelaj z bliska, kontratakuj toporkami. Skrzydła mogą wówczas zaatakować i zmusić przeciwnika do odwrotu.

Rangers musiał umieć obrócić okoliczności w jakich przyszło mu walczyć zawsze na swoją korzyść. Ponadto procedury działania nie mogły być zbyt skomplikowane i zbyt liczne. Szukano zatem analogii i możliwości stosowania tego samego, bądź podobnego manewru w podobnych warunkach. Nie mniej znaczącym elementem w działaniu Rangersów było użycie w odpowiedni sposób właściwej dla okoliczności broni.

Opracował:

Jakub Dorosz

www.survival.olsztyn.pl